The Lifestyle

Thanksgiving er ei av dei største høgtidene amerikanarane har. Hjå mange er den faktisk viktigare enn jula! Thanksgiving blir feira den fjerde Torsdagen i November, og er basert pilegrimane sin første hausttakkefest i 1621. Dette året omkom halve kolonien av den kalde vinteren, men likevel blei det eit år med god avling og mykje mat. Difor samla dei seg til eit storslått måltid på seinhausten og takka Gud for for alle naturens gåver.

I dag feirar amerikanarane denne høgtida med eit storslått kalkunmåltid, og eg var så heldig å bli invitert til å få oppleve denne høgtida med ein familie i Towson: Rene, Silva og dottera deira, Thea, som er 4 år. Før me starta å ete, skulle alle takke for noko. Det kom litt brått på, men eg fekk lira av meg noko. Eg er jo takknemlig for så mykje!

Etter middag, øl og kaffi og ein spasertur, gjekk eg og Rene, som er trompetist i Baltimore Symphony, ned i kjellaren for å øve litt. 

Å vere musikar er ikkje ein jobb. Det er ein livsstil. Ein utrulig artig livsstil. Min lærer Andy seier heile tida: “It’s important to live the right lifestyle to become a great musician. You have to sleep a lot, eat a lot, practise a lot, work out, and hang out with cool people.” Det er dette eg prøvar å gjere i år, og denne thanksgiving-feiringa innebar vel alt av lifestylen. Sett vekk frå søvinga då…

Laurdag 28. November gjekk eg inn i dei eldres rekker og runda 22 år. Det var ein herlig solskinsdag. Klokka 09.00 blei vekt av eit sekkepipeorkester som marsjerte forbi huset mitt. Eg kan ikkje seie at eg elskar sekkepiper, men eg liker å tru at det var meg dei spelte for, so la gå. Eg laga meg ein god omelett til frukost, og sette meg ned ved pc’en og blei sittande der lenge og snakke med familie og venar. Utrulig kjekt å bli huska på av so mange! Klokka tre blei eg invitert på ekte amerikansk pannekake- middag, noko som eg synes var utruleg godt. Eg åt til eg trudde eg skulle sprekke og litt til. Etter ein kaffikopp gjekk eg heim å tok ein middagskvild. Ein kan vel ikkje gjere noko fornuftig når ein har gebursdag, kan ein? På kvelden prøvde eg å samle saman ein del venar for å gå ut å ta ei øl, men det viste seg at dei fleste var heime med familiane denne helga for å feire thanksgiving. Likevel blei vi ein liten gjeng, og eg hadde ein utruleg kjekk guttekveld på byen!

I går, onsdag 2. Desember var eg på THE MALL. Eit kjempesvært kjøpesenterkompleks med alt ein kan tenkje seg. Eg fann nokre julegåver, og litt klede til meg sjølv. Etterkvart skulle eg ta bussen tilbake til Baltimore, men eg klarte å gå på feil buss. Inga stor krise, sidan denne også gjekk til Baltimore downtown, men den kaure igjennom eit av dei verste neighborhooda i byen, og det er verkelig gale. Eg har aldri vore så redd. Eg var den einaste kvite på bussen. Gatene var fulle av brennande tønner, nedbrente hus og gjenspikra vindauge. Folk sto i gjengar midt i gatene, og bar synelege våpen. Eg beit tennene saman og trøsta meg med at bussen er kameraovervåka og trygg, så eg kom meg heldigvis heim til slutt. Men neste gong skal eg ta buss nr. 11. ikkje buss nr. 8! 

I kveld startar julestrida for fullt då washington monument christmas lightning skal tennast. Det er vist eit vakkert skode, som inkluderar eit stort fyrverkeri. Dei sparar ikkje på krutet, amerikanarane.

     Utsikta frå leiligheta den 1. Desember...